Kompjutaciona fizika

Fizika kao nauka je tradicionalno podijeljena u dvije oblasti: eksperimentalnu i teorijsku. Međutim, sa razvojem računara i njihove moći računanja, kompjutaciona fizika se nametnula kao zasebna oblast, smještena negdje između prve dvije.  Glavni cilj kompjutacione fizike je istraživanje fizičkih sistema pomoću računara. 

U teorijskoj fizici se mnogi problemi ne mogu riješiti analitički. Istina, postoje aproksimativne metode ali je njihova upotreba nerijetko ograničena ili jednostavno ne daju dovoljno tačna rješenja. Ako je sistem koji se proučava isuviše kompleksan, upotreba analitičkih i aproksimativnih metoda može zahtjevati previše vremena, ako ih je uopšte moguće koristiti. Osim toga, ako se radi o stohastičkim sistemima, gdje je potrebno izvesti višestruke simulacije, upotreba računara se nameće kao najefikasnije rješenje. 

U eksperimentalnoj fizici je moguće, upotrebom računara i kompjutacionih metoda, interpretirati velike količine eksperimentalnih podataka, pripremati i voditi same eksperimente ili čak provoditi virtualne eksperimente, čime se ostvaruje ušteda u novcu, ali i uvid u dinamiku sistema o pojava do kojih fizički nije moguće doći u laboratorijama ili na Zemlji. 

Kako računari rade sa konačnim nizovima binarnih nula i jedinica, to znači da i oni imaju ograničenu preciznost, te da dobijeni rezultati imaju odgovarajuću grešku. Stoga je proučavanje i procjena ovih grešaka jedan od glavnih problema u kompjutacionoj fizici.